Search This Blog

Sunday, September 23, 2007

Filmpraatje

Zit ik een programma over de Nederlandse film te bekijken, gemaakt door Jeroen Krabbe, komt dezelfde anecdote over de film 'Een vrouw als Eva' voorbij als ik verleden week meldde. Interessant om te zien hoe filmmakers zo geengageerd waren in de jaren zeventig. 'We begonnen onszelf steeds serieuzer te nemen', zegt een filmer, 'en dus dachten we steeds bewuster, maatschappelijker, theoretischer, dogmatischer'. Eerst leidt dat tot steeds persoonlijker films, over mensen die zich bevrijden uit een juk: 'Een vlucht Regenwulpen', bijvoorbeeld. En later ontaardde het in steeds meer ruzie, aan het eind van de zeventiger jaren. Want iedereen verfijnde zijn persoonlijke dogma steeds verder en eiste ruimte daarvoor. Dat is dan de omslag naar de herfstperiode, waar 'Spetters' de icoon van zou worden: egoisme, nihilisme, je leven in eigen hand nemen. Films geven toch steeds een erg goed beeld van de ontwikkelingen in de Nederlandse cultuur, ook al worden er relatief weinig gemaakt. Van Fanfare eind jaren vijftig, met zijn nostalgische lading in een turbulente tijd, via Naakt Over de Schutting als uiting van Nederlandse sexuele vrijheden tot Spetters in 1980.. Nu nog eens verdiepen in de films vanaf 1980.

No comments: