Is Rita Verdonk eerlijk en rechtdoorzee, zoals we graag willen geloven, in een winter tijdperk, waarin eenduidigheid en heldendom sterke behoeften zijn?
Ik denk dat ze eerder opportunistisch, oneerlijk en schofferend bezig is.
Een paar citaten uit de krant:
Bert Wagendorp in de Volkskrant: “Verdonk wist dat er twee journalisten in het restaurant aanwezig waren, die ijverig opschreven wat ze zei. Ze wist ook dat het zaterdag congresdag was. Dus wie gelooft dat het allemaal een ongelukkige samenloop van omstandigheden was en echt niet zo bedoeld, is een goed en positief mens. Ik heb nooit eerder iemand zo opgetogen horen verklaren dat ze ‘redelijk verbijsterd’ was. Het was de verbijstering van iemand die zojuist met succes de bank heeft beroofd.”
Verderop in dezelfde krant: “VVD-er en columnist Joshua Livestro zegt dat Verdonk op 30 augustus al met hem heeft gesproken over de oprichting van een eigen partij. ‘Zij wilde al lang uit de VVD stappen. Dat ze zich donderdag verbijsterd gedroeg omdat ze uit de fractie is gezet, is dus echt toneelspel. Verdonk ontkende dit vrijdag. ‘Het is allemaal niet waar.’ Ook geruchten dat ze Marco Pastors en Joost Eerdmans benaderd zou hebben voor een nieuwe partij, zijn volgens haar onwaar.”
Gisteren in de krant: “Rond vijf uur ’s middags vertrekt ze met haar beveiligde auto naar huis. Daar in Nootdorp heeft haar oude campagneteam – waar ze officieel geen contact meer mee zou onderhouden, een afspraak met Rutte – zich verzameld. Woordvoerder Ed Sinke, spindoctor Kay van de Linde en adviseur Bartho Boer slaan elkaar op de schouders. De stemming is opperbest.”
Mijn vraag: klinkt dat recht-door-zee en oprecht? Haar adviseurs zijn duidelijk niet verbijsterd. Die vinden het ook helemaal niet erg dat ze een politieke partij opblazen. Mevrouw Verdonk zelf heeft het ook nooit over ‘jammer’. Alleen bij haar mantra 620.555 gaan haar oogjes glimmen. Hoezo gedachtegoed? Gewoon persoonsverheerlijking.
Is er nog ergens een kritische journalist die even uitzoekt of mevrouw Verdonk misschien liegt over haar contacten?
We zitten in een winterperiode van reflectie en het zoeken naar een platform, een basis om op door te kunnen als land. Politici blijven hardnekkig in de herfst steken, en vechten, polariseren, zijn achterbaks en grof en schoppen tegen elkaars kuiten. En zijn er ergens in het land nog politici die de ware opdracht van de winter kunnen vervullen? De grote lijn, een verhaal, een visie ontplooien? Iets zeggen over onze collectieve identiteit, over onze toekomst? Niet die van zichzelf, niet die van een tegenstrever, maar van het land? Daar ging politiek toch over?
No comments:
Post a Comment