Search This Blog

Sunday, December 30, 2007

Book My Presentation

Almost a year of blogging.. Started in English, unconsciously, preparing for my time in Vancouver, and found myself changing to Dutch after returning in Holland. A lot of text, a lot of friends keep apologizing for not reading my blog too much. And others reconnect through it, like my first lover, dating all the way back to 1981. Think I will change this blog in a more general Kniesmeijer-site, in preparation for my own internet-site, which is long overdue: www.kniesmeijer.nl. We'll see what 2008 will bring. A book, I hope! Or a start with a dissertation. What will be ready in a month or so is a presentation: Looking back and Seeing the Future. You can book me for a presentation with workshop starting March.
This won't be a daily blog anymore, I guess, but we'll see. 2007 was a great year for me. I did exactly what I wanted to do, enjoying it day by day and every day. And the book is coming along just fine. Like I described it to friends: a monotonous state of contentment. And I will keep that up in 2008, I promise.

Friday, December 28, 2007

wachten op het gibberellazuur

Het is het winterseizoen, niet alleen letterlijk, volgens mijn theorie is het al een winterse tijdgeest sinds 2005. En niet voor niets lees ik dus vandaag al voor de zoveelste keer dat mensen 2007 beoordelen als een 'saai', een 'tussen' of een 'kalm' jaar. De cultuur heeft dormine aangemaakt. Een rustige basis wordt gevormd, totdat over een paar jaar de lente weer doorbreekt. Ter ere van de winter een klein stukje uit mijn inleiding, over de aardappelplant, met zijn dormine en gibberella:
Aardappels, zo verankerd binnen ons Nederlandse eetpatroon, zijn knollen, die, wanneer je ze in warme grond stopt, gewoon weer uitgroeien tot een plant. De aardappelplant vormt die knollen tijdens de zomer. In principe kunnen ze, eenmaal volgroeid, direct weer een nieuwe cyclus ingaan, maar de plant heeft een systeem bedacht om even rust in te bouwen. Een bepaald plantenhormoon, dormine, zorgt er voor dat een nieuwe aardappel tijdens de herfst niet meteen weer begint uit te lopen (het plantje zou dan immers een paar maanden later kunnen doodvriezen), maar wegzakt in een soort winterslaap. Onder invloed van de lente, met zijn hogere temperaturen, zet weer een andere stof (voor de liefhebbers: gibberellazuur) de aardappel aan om uit te lopen en een nieuwe plant te vormen.

Thursday, December 27, 2007

Huizinga en de koningin

Na genoeglijke gezelligheid met twee families en twaalf vrienden, vandaag een beetje uitbuiken, opruimen en wat aanrommelen. Lekker een beetje gelezen in een boek van Johan Huizinga, In de schaduwen van morgen heet het. Mooie titel. Hoewel hij zichzelf een optimist noemt, is Huizinga niet erg positief over de tijdgeest: "De feiten overstelpen ons. Wij zien voor ogen hoe bijna alle dingen, die eenmaal vast en heilig schenen, wankel zijn geworden: waarheid en menselijkheid, rede en recht. Wij zien staatsvormen die niet meer functioneren, productiestelsels die op bezwijken staan. Wij zien maatschappelijke krachten die in het dolzinnige doorwerken. De dreunende machine van deze geweldige tijd schijnt op het punt om vast te lopen." Ik heb het ouderwetse taalgebruik eruit gehaald, de man schreef het boek namelijk in 1935, zoals trouwe bloglezers al eerder hebben kunnen lezen. Hij pleit voor menselijke samenwerking, minder platitudes en meer diepgang. Dat is een mooi bruggetje naar de kersttoespraak van de koningin, die overigens volgens de pers ook een wat ouderwets aandoend woordgebruik hanteert. Alles komt terug. Huizinga De koningin bepleit net als Huizinga, meer dan 70 jaar geleden, een saamhorige winterboodschap. Dat mag ook wel, want enige dolzinnig doorwerkende krachten hebben we nog wel in Nederland. De boodschap van Huizinga werd niet echt nagevolgd in zijn tijd, hoewel zijn boek goed verkocht. Laten we hopen dat de dollekrachten van onze huidige maatschappij zich in 2008 wel enigszins intomen.

Monday, December 24, 2007

kniesmeijer kerst

Kerstavond. De vooravond voor de grote familiedagen. Vandaag dus opgeruimd en voor-gekookt, morgen familie over de vloer en overmorgen 12 vrienden. Tijdens het opruimen nog ongeveer een maand aan kranten gevonden, die ik nog moet 'knippen' op artikelen die de tijdgeest ondersteunen. Die zijn er genoeg: de nationale identiteit vult nog hele pagina's, de Amsterdamse wallen worden opgeschoond, en (tot mijn tevredenheid), mensen uit de regeringspartijen vinden dat ze wat meer moeten communiceren op de 'grote gedachte' of de 'boodschap' van het kabinet. Allemaal voorbeelden van de 'winterse' tijdgeest van reflectie op gemeenschappelijke normen en de grenzen die we aan onze cultuur willen stellen. De persoonlijk meest tevreden stemmende tendens is de aandacht voor milieu en biologisch eten. Heb nog een paar jaar gewerkt aan campagnes om biologisch eten te promoten, en nu is de tijdgeest er rijp voor. Ben benieuwd hoeveel biologisch voedsel er op de tafels verschijnt, morgen. Heb zelf gelukkig lekker vette volle biologische melk en roomboter verwerkt. Genieten hoor.

Friday, December 21, 2007

van de bieb en de wasbox

Vandaag de ochtend doorgebracht in bibliotheek Roelof Hartplein, omdat ze daar een boek hebben dat ik zocht. Eerst lekker rustig, daarna confrontatie met de werkelijkheid: een rochelende en snuivende zwerver tegenover me, die later ook nog twee bekenden op bezoek kreeg. Al snel een duidelijk alcoholwalm rondom de tafel. Gelukkig aten ze Mentos bij de vleet. Op zich wel boeiend, die gesprekken over waar je iets kan eten en hoe laat je waar terecht kan om te slapen. En ze waren ook erg benieuwd hoe het proces Holleder afgelopen was. Dat kon ik ze toen nog niet vertellen helaas. Vonden zij weer een beetje vreemd, dat ik dat niet wist. Niet eens beter op de hoogte dan een zwerver.. Daarna snel mijn auto gewassen (nieuwe ervaring de wasbox..!) omdat er morgen iemand naar wil komen kijken, om hem eventueel te kopen.. Was wel nodig. Maar ach, kwam thuis en zag dat hij afgebeld heeft. En dan nu de kerstdagen..

Thursday, December 20, 2007

kafka in niveaus

Mijn Vodafone-saga is weer een nieuwe ronde ingegaan.. Zoals voorspeld, drie maanden geleden, is het weer kafka geworden. Pro-Assist belde dat mijn telefoon gerepareerd was en kwam hem omruilen. Deed het natuurlijk niet. Bleek dat ze hem niet meer wilden repareren en alleen mijn vervangende telefoon terug wilden. Een kapotte telefoon ruilen tegen een werkende?? Geen goede deal, dus ik weigerde. Jongen in paniek aan de deur, dat mag niet, weigeren. Maar hij is natuurlijk uiteindelijk gewoon weer met de kapotte telefoon de deur uitgegaan. En ik mag de Vodafone klachtenservice gaan faxen. Die mag je niet bellen of mailen. Ben benieuwd. Gelukkig mocht ik erna meteen door naar Korrie de Vet (www.foreverybody.nl). Kwam ik weer helemaal ontspannen vandaan. Hoewel ze wel een eng verhaal had over het feit dat ze bijna dood was, tijdens mijn afwezigheid. De gehele medische stand doorgeweest, tien kilo afgevallen, nauwelijks nog kunnen lopen en niet serieus genomen. Da's pas echt kafka.. Totdat ze er in het buitenland achter kwam dat ze een amoebe/parasiet in haar maag had, die haar langzaam opat. Denken ze blijkbaar niet aan in Nederland. Stemt ook tot nadenken. Hoeveel arme zieke mensen lopen er nog rond met een onontdekte parasiet, terwijl de medici ze gewoon opgeven of roepen dat het wel psychisch zal zijn?

Tuesday, December 18, 2007

van gemekker naar kiplekker?

Beetje chagrijnige dag vandaag, rillerig op de bibliotheek gezeten, waar een koude wind zodanig huishield dat ik eerst mijn jas aantrok en daarna mijn tas weer inpakte. Zal de verkoudheid wel zijn die Marcel dit weekend meenam mijn huis in en die zich nu langzaam nestelt in mijn keel en neus. Maar op de terugweg kwam ik eerst Rick tegen, een trouw lezer van dit blog. Dat doet wel goed. En thuisgekomen een mail van Eveline: "he, dat ben jij" schrijft ze, bij het volgende bericht uit de Adage.com, een Amerikaans vakblad en -site voor reclame. Ze schrijven over de ontwikkelingen voor 2008: Opvallendste signalement is misschien wel de opkomst van de ‘renaissancemarketeer’, waarmee wordt gedoeld op ‘een nieuw ras van marketingprofessionals, bestaande uit individuen met een holistische visie op de wereld en buitengewone observerende kwaliteiten’. Deze renaissancemarketeers zijn volgens de uitleg ‘deels humanistisch, deels psychologisch, deels antropologisch en deels technologisch’ onderlegd en zijn in staat de ernst van sociale verantwoordelijk in te zien en consumententrends te omhelzen.

Voel me meteen aangesproken. En gewaardeerd. Dat helpt tegen lamlendigheid en verkoudheid. Weg daarmee, moet al hard genoeg aan de slag, geen tijd voor gemekker.

Monday, December 17, 2007

meet and greet

Soms heeft je fantasie maar een kleine stimulus nodig om totaal op hol te slaan. Dacht dat ik de prijswinnaar van alle reclamefestivals van de komende jaren hoorde op TV. Stond in de keuken en hoorde zo'n opgetogen reclamestem roepen: "wint u de exclusieve meet and greet met Pol Pot?" en dan nog een paar keer die naam. Dus ik ren naar de tv in de overtuiging dat zich hier een nieuw controversieel hoogtepunt van een commercial of een persiflage afspeelt. Een Meet and Greet met Pol Pot??? Hoe ziet een ontmoeting met een dooie dictator er uit? Lugubere beelden beheersen mijn geest terwijl ik de afstand naar de huiskamer overbrug. Wat kan een reclamemaker daar nou nog voor smakelijke draai aangeven? Een verzekeraar misschien? Een begrafenispolis? Een goed doel dat wrange aandacht zoekt?
Blijkt er een nieuwe ster aan het culturele firnament te zijn die Paul Pott heet. Da's dan toch ineens een enorme teleurstelling.

Sunday, December 16, 2007

eerst de filosofie, dan ik

Marcel kwam in een oude krant een boekbespreking tegen waarin de Duitser Oswald Spengler genoemd wordt (1880-1936), dus al even dood.. Die geloofde dat de westerse wereld aan het einde van zijn latijn was, zijn eigen ondergang veroorzaakt en dus een 'wintertijd' beleefde. Redelijk fatalistisch gedachtegoed van Spengler, moet nog uitzoeken wanneer hij dat allemaal opschreef. Hij is al de tweede die ik vind, na de Nederlander Huizinga, die er begin vorige eeuw over begon, maar er op terugkwam, hoorde ik vrijdag van James Kennedy. Spengler was redelijk fatalistisch ingesteld.
Ik geloof helemaal niet in fatalisme en al helemaal niet in het feit dat winter het einde van een cultuur betekent. Winter is meer een rustseizoen, niet alleen het laatste seizoen, maar meteen ook het eerste seizoen. Er zit geen einde in een doorlopende cyclus. Da's dan mijn positieve instelling.

Friday, December 14, 2007

matig uw wetmatigheden

Rondje afspraken. Koffie bij Bosley, het nieuwe reclamebureau, die nu al aan de weg timmeren qua PR, daarna lunch met Vie die al weken moddert met bronchitis en vervolgens op bezoek bij James Kennedy, professor geschiedenis aan de UvA. Was interessant, hoewel hij zich redelijk op de vlakte hield. Volgens hem zouden geschiedkundigen fronsen bij mijn seizoentheorie, omdat Huizinga al eens zoiets heeft beschreven (Herfsttij der Middeleeuwen, uit begin vorige eeuw) en daarop is teruggekomen. Bovendien zijn ze wars van wetmatigheden: een vast patroon in de geschiedenis. Ikzelf zoek niet zozeer naar wetmatigheden, maar naar een natuurlijke afwisseling tussen vernieuwing en bekrachtiging. Wil voor de discussie echter best een wetmatigheid verdedigen, discussie is altijd prima. Interessant vond hij in ieder geval dat ik claim dat we in kleinere cycli moeten denken, de meeste geschiedkundigen denken in cycli van minimaal 25 jaar, terwijl ik dus om de vijf of zes jaar al een wisseling zie. Tsja. Discussiepunten genoeg, ondertussen denk ik er nog over na of ik op mijn onderwerp zou willen promoveren. Een bijkomend voordeel zou natuurlijk zijn dat ik dan nog beter de discussie met geschiedkundigen aankan.

Thursday, December 13, 2007

encyclopedie van de cultuur

Moeizame dag vandaag, anderhalve week thuis en nog steeds jet lag zorgt voor wat moedeloos chagrijn, vanochtend. Gelukkig scheen het zonnetje op weg naar de bibliotheek en las ik een lekker boek, niet al te moeilijk maar met voldoende leuke anecdotes. De Encyclopedie van de populaire cultuur van Gawie Keyser, een van die groep moderne mensen die overal gewoond heeft, blijkt uit haar boek, uit 2006. Nu schrijft ze over cultuur voor de Groene Amsterdammer. Ze maakt voor zichzelf een canon van de populaire cultuur en behandelt onder andere film, muziek, games, fictie en sitcoms. Hip hoor. De films en tv-series zijn goed gekozen. Voor wat betreft de muziek ben ik minder tevreden. Naast Madonna hoef je niet ook Kylie Minogue en Gwen Stefani te behandelen, vind ik. En ze slaat de jaren zestig helemaal over, zo'n beetje. Zou mijn neiging ook zijn, als ik persoonlijk mag kiezen, maar bij populaire cultuur moet daar toch ook iets van overgebleven zijn, al zijn de Beatles natuurlijk een beetje afgezaagd in een boek als het hare. Ach, zo is er altijd wat. Ik ga niet zeuren, ik ga naar bed.

Wednesday, December 12, 2007

werkdag

Vandaag met de trein naar Rotterdam voor een brainstorm. Dacht ineens: lekker, de trein. Met een krantje, een boek (heb ik toch het idee nog nuttig bezig te zijn op zo'n werkdag). De brainstorm was erg leuk, inspireert me altijd wel weer. Volgens mijn broer moet ik meer de eenzaamheid opzoeken om lekker door te werken aan m'n boek. Heeft ie gelijk in. Maar je kunt toch niet naar Vancouver blijven vliegen? Denk dat ik maar in Nederland ergens op het platteland ga zitten. Kan ik er toch af en toe nog een klusje bij doen. Marcel is wel al weer aan de slag en heeft alweer dertig mensen een mail gestuurd op homeexchange.com, waar je huizenruil kunt regelen. Ik vind het een aanrader.

Tuesday, December 11, 2007

Dames, dames, rustig nou?

Bosley Amsterdam, het reclamebureau dat zich richt op vrouwen heeft het nu al druk. Zou er koffie gaan drinken, morgen, maar dan zit De Telegraaf er. Ben benieuwd. Kreeg ook nog een reactie van Tirzah Laan van reclamebureau NIEUW, dat zich ook merendeels op vrouwen richt. Twee maakt een categorie lijkt me. Ondertussen zat ik vandaag te schrijven hoe Dolle Mina, de beweging die vrouwenemancipatie opnieuw op de Nederlandse agenda zette, eind jaren zestig, onder meer ontstond doordat de vrouwen het seksistische karakter van onder meer Provo en de bezetters van het Maagdenhuis in Amsterdam in 1969 zo zat waren. Erg grappig hoe Dolle Mina vrouwen de pers bespeelden, in die tijd, met sterk PR-gerichte acties als het verbranden van corsetten en invallen bij Nijenrode (toen daar vrouwen nog niet welkom waren) en redacties van Margriet en Libelle. En ziet, Bosley's Eveline Posma en Jacqueline Donker volgen in de voetsporen van Dolle Mina. De Telegraaf op bezoek. Als die er dit keer maar wat positiever over schrijven.. In de jaren zestig was de Telegraaf de krant die alle maatschappelijke vernieuwing bleef betitelen als 'maatschappij-ondergravende acties van langharig werkschuw tuig dat ze eigenlijk moeten opsluiten in werkkampen'. Sterkte, morgen, dames!

Monday, December 10, 2007

grapje..?

Discussie op de radio en in de Volkskrant over cabaret: oudere critici vinden het cabaret tegenwoordig minder leuk en minder relevant dan vroeger, minder maatschappelijk bewust. Tsja. Jongere cabaretiers natuurlijk meteen in het geweer, met kreten als 'generatiekloof' of 'cabaret is niet meer dan mensen aan het lachen maken'. Zou niet iedere tijdgeest zijn eigen vorm van cabaret vereisen? Ik moet bijvoorbeeld denken aan de eerste programma's van Freek de Jonge. Dat vond ik, en velen met mij, geweldig: De Komiek in 1980, bijvoorbeeld en De Tragiek, daarna, als ik het goed heb. In een echte herfsttijdgeest. Verwarring overal, polarisatie, vervreemding en nihilisme. De Jonge was grappig, maar spon als eerste ook een verhaal en gaf zo diepgang en houvast, trok een lijn door de verwarring heen. Later vond ik hem vooral irritant, maar ik vraag me af of hij anders was, of dat de tijdgeest veranderde. Tegen Youp van 't Hek heb ik altijd een vooroordeel gehad, maar de tweede helft van de jaren 80 was hij wel de vorm van cabaret die waarschijnlijk beter paste dan Freek: snelle grappen, beetje schoppen, lachen om jezelf, oppervlakkige reflectie. En daarna las ik in een recensie van een dvd van Don Quishocking, een fameuze cabaretgroep uit de jaren zeventig. Wat ik niet wist is dat zij zich hebben opgeheven na een uitzonderlijk emotioneel programma in 1980 (alweer: herfst..!). Een van de leden bleek bij de Baghwan gegaan te zijn en de rest kon dat niet accepteren. Ze probeerden dat in een, volgens de VK, 'zeer persoonlijk en bikkelhard' programma te vertalen: Jacques Kloters ligt aan het begin van het programma in een bed en weigert eruit te komen zolang George Groot nog in het Oranje loopt. Aan het eind van de avond moet hij echter wel, als hij naar huis moet. En iedere avond opnieuw rijten ze elkaars wonden weer open. Uiteindelijk heffen ze zichzelf dus op. Pfoe, zouden de hedendaagse critici dat nu onder 'relevantie' scharen? Ik ga het zeker benoemen in mijn boek, onder het kopje 'heftige herfsttaferelen'.

Friday, December 7, 2007

professor Kniesmeijer vertelt

Vandaag eens een andere omgeving opgezocht en de universiteitsbibliotheek uitgeprobeerd. Dat was even zestien stappen terug in de tijd, mijn eigen nostalgische momentje. Gelukkig was ik lang niet de oudste op de studiezaal. Wel lekker werken en de broodjes zijn relatief nog net zo goedkoop. Tegenover me zat een jongen een boek over reclametheorieen door te nemen. Wilde nog zeggen dat hij daar niet al te moeilijk over moet doen, maar dat leek me toch geen goed idee. Misschien kan hij het Emotion Likelyhood Model beter verkopen aan een creatief dan ik twintig jaar geleden. Ik kon het boek nog net ontwijken. Mensen vragen me af en toe (meestal een beetje besmuikt) of het boek al af is. Ik weet wel dat ik vrijmoedig heb geroepen dat ik een boek ging schrijven in Vancouver, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het ook af is in een half jaar. Tel er rustig nog een half jaar bij op. Professor van den Brink van de Universiteit van Tilburg vroeg me of ik er geen dissertatie van zou willen maken. Vind ik ook een erg aantrekkelijk idee, ga ik over nadenken. Duurt wel weer langer. En dan moet ik waarschijnlijk de tekst weer gaan 'opmoeilijken', hetgeen me vaak tegenstaat in wetenschappelijke stukken. Doet me denken aan de tijd dat ik afstudeerde en in mijn scriptie het woord 'reclame' niet mocht gebruiken. Alleen de term 'overredende communicatie' was toegestaan.
Vast veranderd ondertussen. In ieder geval weer iets om over na te denken.

Thursday, December 6, 2007

Bosley?

Zat vanmorgen vanwege die fijne jetlag alweer om zeven uur achter mijn Appletje te tikken, dat schiet wel lekker op, alleen word ik na de lunch een beetje slaperig. Vandaag besteed aan het husselen en op orde brengen van mijn hoofdstuk over de lenteperiode tussen 1966 en 1971. Nog niet zo makkelijk, omdat er juist over deze periode zo enorm veel geschreven is en de anecdotes je dus ook om de oren vliegen. Da's nog lastig kiezen. Van Provo via psychedelica naar de Zomer van de Liefde (ja, da's lastig, dat die zomer dan in een lente plaatsvindt) en de bezettingen van Dam, universiteiten en de dood van alle rocksterren. En dat allemaal binnen vijf jaar. Da's nog hard werken, zo'n lente. Gelukkig werd ik na de lunch afgeleid door alle berichten rondom Bosley (www.Bosley.nl), een geweldig nieuw reclamebureau van drie oud-collega's, dat zich vooral op vrouwen gaat richten. Ze zijn alledrie ontzettend goed in hun vak, dus dat gaat ongetwijfeld goed komen. Heb ze succes gewenst. Volgende week even kijken hoe ze erbij zitten, op stand, nu al, in Oud-Zuid. Chic hoor.

Wednesday, December 5, 2007

Creatieloze files

Heen en weer geweest naar Nijmegen voor weer een fijne dag Creatiespiralen. Wat een heerlijke vergaderingen zijn dat! Geen gezeur, veel plezier en weinig politiek. Het blijkt mogelijk. Maar daarover later. Ben nu alweer te moe om er veel over te schrijven. Ik had me volledig voorbereid op Sinterklaasfiles, stapels (nieuwe) CD's mee. De berekening is dat ik zeker een volledige werkweek nodig zal hebben om al mijn in Boston aangeschafte muziek te draaien, dus een file was best welkom geweest. Dacht ik. Maar eenmaal onderweg bleek ik mijn radiofrontje vergeten te zijn. Ja, dat bestaat nog, in ieder geval in een classic als de mijne. Shit, anderhalf uur heen en anderhalf uur terug achter op mijn muziekschema. Daar tegenover stond dan weer dat er geen Sinterklaas en geen file te bezichtigen was, onderweg.

Morgen weer business as usual: dagje bieb.

Tuesday, December 4, 2007

geruststellend nopinieus

Weer terug en snel de post doorgenomen. Ongeveer 5 kilo papier, waarvan 3 kilo direct de vuilnisbak inkan: enveloppen en irrelevante brieven. Onder andere dat Tiscali zijn naam verandert in Telfort internet. Met zo'n doem-opbouwende tekst: voorlopig verandert er niets voor me, ik hou gewoon mijn emailadres, en eigenlijk wordt het er alleen maar beter op, want ik krijg er gratis Telfort-mailadressen bij. Aan het eind van de brief heb je helemaal het idee dat hier een sterfhuisconstructie gebouwd is en dat het je steeds moeilijker gemaakt gaat worden om je Tiscali-adres te houden in de toekomst. Toch eens tellen hoeveel provider-namen ik al versleten heb. Of ben ik een beetje cynisch vanwege de jetlag?

In de krant nog het gebruikelijke 'winter-tijdgeest' nieuws, helemaal in lijn met mijn theorie. Da's dan wel weer prettig geruststellend. Jonge managers willen het bedrijfsleven milieubewuster laten werken. Groen blijft groeien, gelukkig. En zelfs als het voor een deel trucjes zijn, schrijft Pieter Hilhorst in de Volkskrant, dan wordt de lat toch steeds hoger gelegd en verandert er op gegeven moment echt wat. Ook prettig vind ik het initiatief van Doekle Terpstra die een brede beweging wil opzetten tegen polarisatie. 'Huilebalk' Wilders (ook uit de Volkskrant) vindt het gemeen, hij mag wel alles zeggen, maar zijn tegenstanders natuurlijk niet. Groot gelijk, Doekle. Ik heb nog een naam voor een website gedeponeerd waar ik iets mee zou willen doen: www.nopinie.nl. Over het gedachtegoed dat je soms gewoon geen snelle opinie hoeft te hebben over een onderwerp, omdat het onderwerp gewoon te ingewikkeld is voor roeptoeterij. Helaas, geen tijd voor gehad, nog.

Monday, December 3, 2007

weer thuis

En weer thuis, met knikkend hoofd op de bank, nog een paar uurtjes volhouden. Weer Nederland, met regen. Net de eerste dag sneeuw meegekregen in Boston, de dag van vertrek. Nog wat geharrewar met koffers, die te zwaar waren, zodat we uiteindelijk met loodzware handbagage het vliegtuig in stapten. Ach, alle boeken zijn dus gewoon meegekomen, net als de 4 dvd's waarop ALLE uitgaven van het muziekblad Rolling Stone van de afgelopen 40 jaar, inclusief de reclames. Nostalgie heeft zo ook wel wat. Ben nu al nostalgisch over de dagen in de Harvard bibliotheek. Alle boeken die ik wilde, en de rust om de gehele dag lekker te werken. Maar zien of dat in de bibliotheek in Amsterdam ook weer lukt. Vanavond dus knikkebollend afwachten tot het eindelijk laat is.

Saturday, December 1, 2007

verzameldozen

Een van de voordelen van het schrijven van een boek over de trends in de cultuur van de afgelopen 50 jaar is, behalve het plezier van het 'beschrijven van zo'n beetje alles', het onbeschaamd aankopen van cultuuruitingen en het onverwachte genoegen om nieuwe gezichtspunten ten opzichte van bestaande te ontwikkelen. Zo heb ik mijn voorzichtige weerzin tegen de Beatles en Bob Dylan volledig overwonnen en hebben Marcel en ik ons vandaag, op onze laatste dag-in-de-stad, nog verzekerd van verzamelboxen met 4-dubbel cd's die het complete werk van achter elkaar Phil Spector (inclusief zijn kerstalbum, dat wordt feest deze maand..!), Otis Redding, Sam Cooke, Marvin Gaye en Rod Stewart bevatten. Voor het grootste gedeelte muziek van voor mijn tijd, maar heb er nu zoveel over gelezen, dat het een geheel nieuwe waarde krijgt. Het is even sjouwen, maar dan heb je ook wat. En natuurlijk nog de nodige remixen. Alhoewel die bron een beetje opdroogt. Ik vrees dat de remix als gegeven ook aan mijn theorie onderworpen is. In een wintertijdgeest doet men misschien geen veranderingen aan de basis van een popnummer, alleen in de open periodes wordt het nummer vrijgegeven aan anderen om er een geheel eigen versie van te maken? Of is dance gewoon als categorie een beetje moe? We wachten, zoals eerder beschreven, op een nieuwe muziekstroming, nieuwe muziek, nieuwe lente. Soms heb ik daar een hard hoofd in, misschien is muziek als categorie geen vernieuwer meer van de cultuur, en komt die voortaan eerder uit de gaming-industrie of een andere categorie. Ook dat zoeken we nog uit.
Maar eerst morgen ons gasthuis opruimen en alles proberen in de tas te krijgen.