Search This Blog

Monday, January 7, 2008

de kereltjes van Ien en Hedy

Het nieuwe jaar is rustig begonnen, doorwerken aan het boek en wat wijzigingen op deze site. Werk nu ook aan een presentatie voor organisaties, bedrijven en clubs, die vanaf heden te boeken is. Zie hiernaast. Vandaag weer op de bibliotheek, me maar eens in de vrouwenemancipatie van de jaren zeventig verdiept met het boek Het persoonlijke is politiek van Hedy d'Ancona. Hier en daar hilarisch, vaak ook ontroerend, vanwege alle persoonlijke achtergronden die ze, inderdaad, door haar politieke loopbaan heenvlecht. Van de oprichting van Man-Vrouw-Maatschappij in 1968 tot aan haar staatssecretarisschap in het idiote kabinet Van Agt, in 1980. Dat kabinet hield in de toenmalige herfsttijdgeest nog geen jaar stand. Ien Dales, toen ook staatssecretaris, kon het d'Ancona tijdens hun dagelijkse borreltje goed uitleggen: ‘De kereltjes,’ zei Ien, ‘kunnen het niet verdragen als hun strategie mislukt.’ En dat was ook zo. Ze dokterden iets uit om onze coalitiegenoten voor het blok te zetten, maar als het anders liep, als ze inzagen dat ze te hoog hadden ingezet, was er veel ophef en weinig vertier. En meer anecdotes die de welhaast onbegrijpelijk gepolariseerde tijdgeest van die dagen illustreren: De regering tuimelde van het ene incident naar het volgende. En het PvdA-bestuur mengde zich voluit in dit alles. Zo was ik getuige van de woede van het bestuur van de Jonge Socialisten toen André van der Louw op het Partijbureau zijn klussenplan voor jeugdige ‘nietsnutten’ uit de doeken deed. Wat later beschouwd zou worden als een adequate aanpak van de werkloosheid onder jongeren, bracht Margot Vliegenthart, toen nog Jong Socialist, tot een desperate huilbui over de verdorvenheid van haar kameraden. Felix Rottenberg trachtte zijn stokschouderende medebestuurslid te troosten, terwijl hij - toen al in bijtende volzinnen - André de les las. Ondertussen moest Joop den Uyl een woedende vakbeweging onder leiding van Wim Kok tot bedaren zien te brengen. Ze joelden Joop op hun protestbijeenkomsten uit als de minister voor a-sociale zaken omdat hij een bezuinigingsmaatregel in de sociale zekerheid verdedigde die Ien Dales er nogal laconiek had dóórgedrukt. Ik zat bij de stafvergadering waar Ien, ontspannen haar sigaret rokend zei dat die bezuiniging alleszins redelijk was. Joop voorzag problemen, maar liet zich door haar over-tuigen. En eerlijk is eerlijk, hij ruimde zonder mokken de brokken op die zij veroorzaakt had.

No comments: