Avatar wordt icoon van de tijdgeest

Avatar is een goede film. Ik had er nog niet van gehoord toen ik de tekst van mijn toekomstontwikkelingen schreef, maar nu ik hem gezien heb: hij past naadloos in een aantal 'lentekiemen' die ik schets in het boek. Eigenlijk vormt Avatar een spiegel met The Matrix, uit 1999. Ook daar is sprake van een virtuele wereld, maar dan op een angstaanjagende manier. Alleen de Judas van deel 1 wil terug naar de gemanipuleerde, gecontroleerde wereld van de Matrix, de helden strijden ertegen. The Matrix is dan ook gemaakt op het moment dat alle groei van de jaren negentig begon te ontsporen en de angst toenam. In Avatar is de virtuele wereld uiteindelijk de vredige, pure oplossing, een wereld waarin alles met alles verbonden is. Heel opvallend: in deze film zijn de mensen de slechteriken. Eindelijk eens geen science fiction waarin de aarde verdedigd moet worden tegen aliens. Nee, we walsen als mensheid eerst over ons eigen milieu heen, daarna over dat van de pure Na'vi. En de eerlijke mensen kiezen voor de virtualiteit. Juist dat maakt de film revolutionair: voor het eerst levert iemand bewust zijn realiteit in om als zijn avatar verder te gaan. Dat maakt het de film met het eerste virtividu als held. Kan er nog veel meer over zeggen: de natuur die als netwerk neergezet worden, volledig onderling verbonden in een keten, bijvoorbeeld. Ga er maar een artikeltje over schrijven, dit weekend, denk ik. Inspirerende film, naast goed volksvermaak, op de grens van winter en lente. Er zit een duidelijke moraal in, maar ook een toekomstbeeld, een andere visie. Nu ja, iedereen gaat hem toch wel zien. Mijn aanbeveling heb je op zak.